D.r Alexis Carrel şöyle diyor : Çağdaş toplum, aile-çocuk terbiyesini okul ve yuva eğitimiyle değiştirmekle çok büyük hataya düşmüştür. Anneler, işlerine gidebilmek, sosyal zevklerini tatmin etmek, eğlencelerine dalmak, edebiyat ve sanat zevklerine vakit ayırabilmek, briç oynamak, sinemalarda vakit geçirme, tiyatro gösterilerini kaçırmamak, her türlü hevâ ve heveslerine dalmak gibi uğraşlardan dolayı, çocuklarını yuva ve kreşlerin eline terk ediyorlar. Çocuklarına bakacaklarına, vakitlerini böyle şeylerle geçiriyorlar. Bu tip kadınlar, aile birliğini ve çocukların büyükleriyle bir arada bulunarak onlardan gerekli terbiyeyi almalarını engellemektedirler. Bu kadınlar, çocuklarının büyüklerle bir arada bulunup toplum projelerinin konuşulduğu nezih aile toplantılarından tutulmalarından dolayı sorumludurlar. Şu gerçeği iyice düşünmek gerekir: Aynı yaştaki köpek yavrularından bir kulübenin içinde büyüyenleri, annelerinin peşinden giderek büyüyen yavrular kadar serbest ve rahat olamazlar. Kendi akranları arasında yetişen çocuklarla, yetişkin ve zeki kimseler arasında büyüyen ve onların sohbetlerine katılan çocukların zekâları arasında farklar vardır. Zira çocukların fizyolojik, aklî ve duygusal davranışları yetiştikleri ortama göre şekillenir. Çocuk, kendi yaşındaki birinden çok az şey alır. Hep yuva veya kreşte, dört duvar arasında vakit geçiren çocuk olgunlaşamaz ve gelişemez. Kişi, üstün bir güce kavuşabilmek için aileden oluşan sosyal bir yapının özenine ihtiyaç duymaktadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder