Maruf, şerîatın emrettiği; münker, şerîatın yasakladığı şey demektir.
Kur'an-ı Kerîm'de, ''Sizden hayra çağıran, marufu emreden, münkerden vazgeçirmeye çalışan bir ümmet bulunsun. İşte onlar kurtuluşa erenlerdir" (Al-i İmrân, 3/104) buyurulmaktadır. Bu ayetle marufun emredilmesi ve münkerden menedilmesi işi bütün İslâm ümmetine farz kılınmıştır. İslâm uleması bu görevi ümmet içinden bir grubun yapmasıyla diğerlerinden sorumluluğun kalkacağını, ancak hiç kimsenin yapmaması halinde bütün müslümanların sorumlu ve günahkâr olacağını söylemiştir.
İslam dininde ayakta kalabilmenin şartı namaz, zekat, iyiliği emretmek ve kötülükten alıkoymaya yaslandırıldığına göre namazın ikame edilmediği, zekatın verilmediği, insanların iyiliğe teşvikte bulunup kötülüklere karşı bir tür otokontrol kuramadıkları toplumlar, hayırlı ümmet olma karakterini kaybetmiş olacaklardır.
Kötülükleri önlemenin polise havale edildiği, iyilikleri teşvik etmenin de din adamlarına yüklendiği toplumlar, önce kendileri ıslah edilmesi gereken arızalı toplumlardır. Böyle toplumlar Allah'ın azabını beklemeye mahkumdurlar.
Rasulullah (s.a.v) bir hadisinde şöyle söylemiştir: "Benim ümmetimi, zalime "zalim" demeye çekinir gördüğümde onların işi bitmiştir. (Hakim, 7118; Ahmed, 6784)
İyiliğin yayılması ve dinin sürekliliği, Müslümanların dinlerini iç ve dış tehlikelere karşı koruma şuuruna sahip olmalarına bağlıdır. İman edenleri tarafından korunmayan bir dinin orduların himayesinde ayakta kalması zordur bunun içinde Müslüman bir fert olarak toplumumuza iyiliği emretmemiz, kötülükten de men etmemiz hepimizin üzerine bir borçtur.
Hatta Rasulullah devrinde sahabiler sadece Müslümanlara değil, Ehli Küfür'e de İslamı anlatıp bir çok kişinin İslam'la şereflenmesine vesile olmuşlardır ama bizler ne yazık ki şuan bırakın insanların Müslüman olmasına vesile olmak, kendi içimizde bile Müslüman Kardeşler olarak birbirimizi uyaramıyoruz.
Allah hepimize İslam'ı hakkıyla yaşamamamızı daha sonra da İslam'ı hakkıyla anlatmamızı nasip etsin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder